Raften, Safari, Relaxen & (jaja ook nog) coschap!

Na de vraag of ik iedere week een stukje post, doe ik nu 2 weekjes later (vind ik ook al best wel weer snel!), weer mijn best voor een leuk verhaal. Een beetje omdat er naar gevraagd werd, maar ook zeker omdat ik het heel leuk vind om de belevenissen van hier te vertellen!

Villa Maria voelt inmiddels echt wel een beetje als thuis, het lukt steeds beter om iets lekkers te koken en voor een boda- ritje draai ik mijn hand niet meer om. Het standaard denken aan de malariapillen en het soms toch wel lastig te verstaan Engels van de Ugandesen kost me ietsje meer tijd om echt gewend aan te raken. (Geen zorgen, tot nu toe, afkloppen, ben ik mijn malariapil nog niet één keer helemaal vergeten). Ook het kopen van vlees vergt nog wat moeite; de kip die voor onze neus werd geslacht had bijna geen vlees en was, nadat we het hadden proberen te bakken, echt ontzettend taai. Van de week hadden we toch weer iets nieuws geprobeerd: langs de kant van de weg verkopen ze ‘pork joint’, vlees op een stokje, waar we ons al een aantal keer aardig op hadden verlekkert, eerder durfde we het niet zo goed aan om dat zo langs de weg te kopen, maar nu we stokjes konden kopen die direct van het vuur kwamen wilden we het graag proberen. Eindelijk een lekker stukje vlees bij het eten dachten wij, maar helaas, van dichtbij bleek het stokje allerlei delen van het dier te bevatten, waaronder lever en mogelijk huid, waarbij alles onherkenbaar was en je dus geen idee had wat je in je mond stopte. Dat was echt helemaal niks voor mij. Voordeel is wel dat we ons voortaan niet meer hoeven te verlekkeren op deze stokjes.

Afgelopen weken hebben we afwisselende co- schapdagen gehad. 2 keer zijn we mee geweest op outreach, wat inhoudt dat we de dorpjes ingingen om hier HIV- patiënten te helpen. Voor ons hield dit in dat we mee konden kijken met een soort spreekuur ( die ergens op een stoel of bankje in de buurt van de jeep werd gehouden), waarbij een hele aardige nurse ook bij iedere patiënt iets uitlegde en we konden helpen met het uitdelen van medicijnen. In deze dorpjes kunnen de kinderen vaak wel een beetje Engels, maar echt een gesprek voeren met deze mensen lukt niet.
Ook in het ziekenhuis is het voor ons lastig om zelf te communiceren met de patiënten, het blijft vaak bij een ‘oli otye’ (how are you), waarna het gesprek door de arts of medical officer wordt gedaan en we hier soms wel, maar soms ook niet een Engelse uitleg bij krijgen. Het is dus af en toe nog een beetje zoeken wat we precies kunnen doen en waar we ook echt iets kunnen leren. Laatst hebben we bijvoorbeeld ook 2 uur op het spreekuur van de chirurg zitten wachten, waarna we het toen maar hebben opgegeven en weer naar huis zijn gegaan. Toch is het wel ook heel interessant om te zien hoe ze hier te werk gaan, hoe ze heel productief de vele HIV- patiënten zien, hoe ze met weinig middelen diagnoses stellen (waarbij het erop neerkomt dat 9 van de 10 mensen met koorts de diagnose malaria krijgt), hoe ze patiënten soms met weinig empathie meedelen dat hij of zij HIV heeft en hoe ze met 4/5 artsen toch het hele ziekenhuis draaiende houden. Waarbij er bij ons af en toe wel wat twijfel is over de kundigheid en kennis van de medical officers en verpleging die hierbij beslissingen nemen die in Nederland door een arts gemaakt zouden worden.
Gelukkig is het geen probleem als we heel af en toe een dagje niet komen, anders was het een stuk lastiger geweest om de weekendtripjes van afgelopen 2 weken te maken!

Vorige week gingen we naar Jinja, een plaatsje bij de Nijl. Wat we daar hebben gedaan, hebben jullie vast wel op facebook voorbij zien komen. Zo gaaf, raften op de Nijl! Waarbij de raft stukken werden afgewisseld met rustige stukken waar het lekker genieten was van de omgeving. In de ochtend maakte de harde regen en onweer in de verte het nog even een beetje extra spannend (want ja een beetje spannend vond ik het zeker wel) terwijl we ’s middags heerlijk weer hadden! Niet alleen het raften was genieten, we sliepen ook bij een super mooie locatie met uitzicht over de Nijl en allemaal aapjes in de bomen. En wat het nóg een beetje extra genieten maakte: ze hadden daar een warme douche!

Op dit moment ben ik nog aan het nagenieten van de trip van afgelopen weekend. Op safari in het Queen Elisabeth National Park! Al op weg naar de lodge keek ik mijn ogen uit bij de ontzettend mooie uitzichten die we hadden. Zo uit het boekje, of zoals Ella zei: ‘dit is net de lion king’. Ook bij de lodge hadden we een geweldig uitzicht, maar niet alleen dat, we waren de enige gasten en werden dus ontzettend vriendelijk behandeld door het personeel. Er werd een kampvuur voor ons aangemaakt waar we heerlijk bij konden eten en een drankje konden drinken. De volgende dag vertrokken we ’s ochtends heel vroeg voor de safari, mijn allereerste safari! Het begon allemaal een beetje op z’n Afrikaans, niet helemaal soepel dus, maar uiteindelijk waren we op weg en werd er al snel door een andere jeep gewezen dat we moesten omdraaien, dit zou moeten betekenen dat er de andere kant op iets bijzonders te zien was! We volgden de andere jeep en ja hoor, een leeuw! De rest van de ochtend hebben we olifanten, een verdwaald nijlpaard, heel veel buffels, gazelles, zwijntjes (die ik stiekem ook heel leuk vond omdat ze met echt zo deden denken aan Pumba van de lion king) en apen gezien. Het aantal dieren is hier niet ontzettend groot, dus de 2 mensen waar ik mee was en die al eerder safari’s hadden gedaan hadden wat meer dieren verwacht, maar voor mij was het mijn eerste safari en dus sowieso al super! ’s Middags hadden we een boottocht waarbij we wel echt veel dieren hebben gezien, heel veel nijlpaarden en buffels, en wat hier zeker niet altijd zo is, olifanten naast en in het water! Ook hebben we krokodillen gezien en veel verschillende vogels. In het begin had ik zelfs wat moeite de krokodillen te zien wanneer we erop werden gewezen, uiteindelijk wist ik ze ook zelf te spotten! Misschien dat er mensen zijn die nu denken, geen zebra’s? geen giraffen? Helaas deze hebben ze niet bij Queen Elisabeth! De gids vertelde dat ze deze bewust in verschillende parken houden zodat mensen extra gemotiveerd worden om verschillende parken te zien, eigenlijk best wel slim! Toch hadden we op de terugweg naar Villa Maria een gelukje want toen we in de buurt van een ander park waren, zagen we vanaf de weg zebra’s staan!
Zondag gingen we nog een chimp track doen, waarbij we met een gids door het bos (niet over paden maar echt door het bos) op zoek gingen naar chimpansees, en deze ook hebben gevonden! De combinatie van de wandeling en het zien van de chimpansees was ook echt een leuke ervaring!

Inmiddels zijn er ook weer 3 voetbalwedstrijden geweest die we alle 3 in Masaka hebben gekeken, bij plot99, een super chille plek waar we ook wel eens ’s middags heen gaan om lekker te zitten en een drankje te drinken. En hier zijn we natuurlijk ook niet de enige Nederlanders! Door dat voetbal hebben we nu wel een klein probleempje, we hadden een soort van in de planning (onze plannen wijzigen sowieso vrij vaak) om naar een eilandje bij Victoria Lake te gaan, helaas is dit enigszins afgezonderd van de bewoonde wereld en hebben ze hier heel waarschijnlijk niet eens een tv. Dus even opnieuw bedenken wat we aankomend weekend willen!

De vorige keer heb ik heel erg geprobeerd om er een enigszins beknopt verhaal van te maken, dat is nu een beetje mislukt! Ik hoop dat het niet té lang en daardoor een beetje saai is geworden.

Liefs Corine