Byeee Villa Maria!

Nog een laatste verslagje vanuit Villa Maria, 10 weken coschap zitten er bijna op! 10 weken die ontzettend snel zijn gegaan en waarin ik super veel leuke dingen heb mogen meemaken.

Deze laatste weken in het ziekenhuis stonden we op maternity ward, wat inhield: veel bevallingen & keizersnedes! Veel gezonde baby’tjes ter wereld zien komen, maar ook veel kindjes gezien die een hele moeilijke start hadden, of het zelfs niet hebben mogen halen. Heftig om te zien, en ook best moeilijk om te zien hoe makkelijk ze daar hier soms mee omgaan. Moet misschien wel omdat het hier veel vaker voorkomt, maar toch. Deze weken hadden we ook een super fijne dokter waar we met mee konden lopen, legde veel uit en besteedde ook veel aandacht aan het feit dat vrouwen te veel kinderen krijgen en er in het land meer acceptatie moet komen over family planning en anti- conceptie. Er zijn ideeën dat je van bijvoorbeeld de anti- conceptiepil kindjes met aangeboren afwijkingen krijgt. Bizar!

Ook in de weekenden hebben we niet stilgezeten. Een paar weken geleden zijn we naar Murchisson Falls geweest, weer een safari, en zoals de naam al zegt ook een super mooie waterval! Dit tripje was echt ontzettend genieten. Op de heenweg naar Murchisson gingen we eerst langs bij een rhino sanctuary, een park waar neushoorns beschermd leven. Ooit waren er heel veel neushoorns in Uganda, maar door het vele jagen leefden er op een gegeven moment geen neushoorns meer hier. Nu proberen ze ze hier weer een leven te geven. Ze leven hier vrij in een ontzettend groot park, maar worden wel 24 uur per dag in de gaten gehouden door rangers. Dit om ze te beschermen, maar dit zorgt er ook voor dat je tijdens een bezoek aan de sanctuary zekerheid hebt dat je ze gaat zien. Eerst gingen we een stuk met de auto het park in, tot het tijd was om verder te lopen! Jaja, al snel vonden we ze en stonden we daar met onze kleine mensenlichaampjes op 10 meter afstand van neushoorns die wel 3 ton kunnen wegen. Met de tip ‘als ze achter je aankomen, klim dan in een boom’, uhh.. welke boom? En hoe? Ze kwamen niet achter ons aan en we konden ze rustig bekijken, we hadden geluk, bij het groepje die wij hadden gevonden hoorde ook de allerjongste neushoorn van een paar maanden oud, lieff!!

Tijd om verder te gaan richting Murchisson, we hadden trouwens absoluut niet te klagen dit keer over de rit, het was dan misschien wel lang, maar we hadden een groot busje waar we maar met z’n vieren inzaten, alle ruimte dus! De eerste nacht sliepen we echt op een prachtige locatie, heb ik voor het eerst geit gegeten en kregen we bij het kampvuur goede verhalen van de eigenaar te horen.

Bij de safari waren er echt super super veel dieren! Nog heel veel meer impala’s dan de vorige keer, hyena’s, weer een leeuw (én een leeuwin), veel olifanten van veraf, olifanten van heeeel erg dichtbij en wat in het vorige park niet aanwezig was; giraffen! Heel veel giraffen, echt ontzettend mooie dieren!

Na de safari was het tijd voor de wandeling naar de waterval, we hadden ons om een moeilijke wandeling voorbereid maar het viel alles mee! Ook dit was weer echt ontzettend mooi!

Oja, afspraken met boda-drivers maken is toch wat minder makkelijk dan wij, naïef als we misschien waren, hoopten. Vol goede hoop liepen wij om half 5 ’s ochtends (jaja half 5!) naar het hek, maar helaas: geen boda- driver. En ja hoe kom je om half 5 ’s ochtends, nog super donker, aan een boda- driver? Met wat hulp van de ziekenhuisbewaker en onze vertrouwde boda- driver Charles, waren we maar een half uurtje te laat in Masaka, prima voor Ugandese begrippen.

Dit was wel een beetje ons laatste grote tripje, van het lijstje dat Ella en ik in de eerste week hadden gemaakt kunnen we nu op één ding na alles afstrepen, die ene die we niet kunnen afstrepen leek ons bij nader inzien toch niet zo heel leuk!

Dit betekende wel dat onze weekendjes wat rustiger werden, maar niet dat we al die tijd in Villa Maria bleven. Samen met de buurman (en dokter uit het ziekenhuis) zijn we naar een strandje in de buurt van Villa Maria geweest, geen mzungu’s hier, maar juist allemaal hippe Ugandese jongeren, leuk om te zien!

In onze laatste volle week viel de stroom steeds vaker uit, was het gas opeens op en werden we ook door ons internet in de steek gelaten. Een teken dat het tijd is om te gaan? Werd ons wel ook nog verteld dat we eigenlijk al die weken warm water bij de douche hadden kunnen hebben, een telefoontje naar de elektricien zou hiervoor kunnen zorgen. En dat ongeveer 2 weken voordat Ella en ik gaan.. Helaas/gelukkig is die elektricien nog niet langs gekomen en douchen we nog steeds met koud water. Ach er zijn ergere dingen!

Een eetupdateje met een Nederlands tintje dit keer: Terwijl we tijdens een van onze laatste keren boodschappen rustig door onze vaste supermarkt liepen, lag er opeens KAAS in de koeling. Kaas is toch wel iets wat ik hier best wel heb gemist! En wat nog extra goed uitkwam, de volgende dag hadden we afgesproken om voor 2 Ugandese meiden te koken, spagetti hadden we bedacht, en daar konden we nu dan mooi iets echt Hollands aan toevoegen!

We hadden ook nog het geluk dat we in onze laatste week de Graduation van de nursing students mochten meemaken! De hele week merkte je op de campus al dat er iets te gebeuren stond, en op vrijdag was het dan tijd voor het feest! Alles was mooi versierd, de vrouwen hadden hun mooiste jurken aan getrokken en de bisschop was klaar om een mis te houden. Toen we vroegen waar we mochten gaan zitten werden we naar de VIP tent gestuurd, wat twijfelend wilden we achterin gaan zitten, maar nee nee ons plekje was op de tweede rij. Na ons hierbij neergelegd te hebben begon de bisschop een tijdje later met het welkom heten van een aantal mensen, waarbij de Nederlandse organisatie (?) die betrokken is bij het ziekenhuis genoemd. Hierbij keken wij om ons heen om te kijken tegen wie hij het zou hebben, waarbij we tot de conclusie kwamen dat hij het tegen ons had. (Dit was vervolgens ook het enige die ochtend wat er in het Engels gezegd werd). Ondanks dat we er niet zoveel van konden verstaan, was het toch super leuk om mee te maken!

Nu is het echt bijna tijd om Uganda te verlaten. Het was echt top! Op naar Tanzania!

xxx Corine